ölümüm senin rengin olacak
biliyorum..
hiç tatmadığım bir ölüm olacak
diğerlerinden farklı.
nasıl olacak bilmiyorum ama
gökkuşağı dargın kalacak bana.
birşey kalmamıştı söyleyecek
bir bardak suyla yutulacak sözler kalmamıştı artık.
istikrar abidesi söylemlerim artık yerini bir dizi suskunluğa bırakmıştı
birşey söylememe gerek kalmadan işreti vermiştin kaptana
öyle gitmiştin sen
bildiğini okumuştun
ne zaman
istanbul şarkısı dinlesem
sen vuruyorsun aklımın istanbul kıyısına.
bir şehir olmaktan çıkıyor işte o anda,
benim için ölüm yada kalım meselesi oluyor
ömrümün baharı denilecek zamanda.
Ne bir hayaldi nede bir düşün düşmeden önceki son dakikaları.İzin vermedin bir köprü altı düşüncelerin varoş mahalle etrafındaki gündüzü geceye bağlamaya çalışan vefakar sahnelerine.Elimde bir maşaydı seni düşündüğüm saniyeler,elimde bir duvarcı ipiydi sana bağladığım ümit sancıları.Bitmek bilmeyen bir mesai saati içinde unutulmaya yüz tutmuş,o yüzünün hatırladığım küçük kız çizgileriydi.
küçük bir çocuktu sana olan sevdam aslında
o ilk günkü gibi oyun sanıyor hala senin örgülü saçlarınla yürüyüşünü
belki şimdi öyle değildir saçların
belki tel tel dökülmüştür hayallerinin ardı sıra
bakışlarında değişmiştir belki
öyle masum bakmıyorsundur ona buna yada bana
eflatun zamandan geçince insan,
bakamıyor karanlık saatlere.
korkucu oluyor,
sensiz geçen her anın sevabını günaha çevirmeden
tövbe kermesini en derinden hissetmek.
üzülmedim,gücenmedim,kaçışlarının bir anlam ifadesizliği içindeki
Sırra kadem basmış bir ilkbaharda,
Kokusuna nazaran,hayali bir kır çiçeği olmalısınız.
Şahsınızı yaşamak,o manayı anlamak,
Gökkuşağına bakmak,
Bir yağmurun namesini dinlemek,
Güzel gözlerinde kaybolmak,
öyle birikti ki içimde sensizlik
ne olduğunu anlayamadım seni görmenin
seninle konuşmanın ne demek olduğunu tahmin bile edemedim
öyle birikti ki içimde yokluğun.
sesini duymak,
sanki sağır bir çocuğun kaderinin baştan sona değişmesi gibi olacaktı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!