Recep Kum Şiiri - Ersal Özkan

Bayrak asarken asılı kaldı düşleri
Simit satan yoksul genç
Kimsenin sevmediği kadar sevdi
Aç kaldı
Ekmek diye taşıdı yoksul cebinde, Konya spor sevgisini.
Kapılar kapanırken takımının zaferde tuttu, yasını
Ölümüne oruç nöbetinde sayıkladı sevdasının adını
“ yeşil beyaz “
Kar kış demeden eski ayakkabısıyla yürüdü deplasman yollarında.
“ Recep KUM “
Soyadı gibi bir avuç topraktı.
Konya sevdasına savrulan
Son nefesini verirken yüzlerce kuş havalandı.
Düğününü göremeden, son nefesinde, gelinin adını sayıkladı.
Beyaz bir çehre yeşil bir göz “ Konya spor “
Genç yaşta ölümüne sevdalandığın
Kar kış demeden peşinde dolaştığın
Konya spor!
Ulubatlı Hasandın Sen, son nefesinde bayrak tutan.
Buğulanan gözlük camında Konya spor bakan
Sanma ki yalnızsın üçler mezarlığında.
Her maçta ruhuna Fatiha okuyor seninle birlikte kalbi çarpan.

Ellerinde yarım sevdası sanki bendim orda yatan.
Tutkusu yarım kalmış yaraları öylece açıkta
Ne olur unuttuk sanma güzel insan
Hepimiz Recep KUM olmasak ta
Yeşil beyaz bir renksin sen hep içimizde yaşayan.

Ve biz
Zamanın içinde açtık sana en güzel bahçeyi
İsmail’i, Osman’ı, Murat’ı Ekrem’i
Daha binlercesi kardaş, binlercesi
İsmini sayamadığımız, daha niceleri
Ne unutacağız ne de unutturacağız seni,

Konya spor taraftarı sözü bu inan
Bayrak açarken çağırdı seni, Yaradan
Düş pazarında gönül alan yoksul genç
Göçmen kuşlar gökyüzünden sana ağladı
Susuz kaldın
Matarandan Yeşil Beyaz damladı sevdan
Akyokuş’tan bakarken yokluğuna
Söndü şehrin, sensiz aydınlatmayan
Utangaç ışıkları
Gözyaşlarımızdan ıslanıp melekler sığındı saçak altına
Sensizlik ne zor, bilemezsin
Düş perisi ismini fısıldadı kulaklara
Recep KUM sen ölmedin, kalbimizdesin.