Recep Kızıl Şiirleri - Şair Recep Kızıl

K A L M A D I

Beden değil artık ruhum yoruldu
Ne dermanım Ne de çare bulundu
Umutlarım günden güne kırıldı
Yaşamaya hiç hevesim kalmadı

KİMLERE KALDIK
Kimi gruplaşmış insan secmekte
Kimi Fitne tohumları ekmekte
Kimi eğlenmekte kimi içmekte
Namazsız niyazsız kullara kaldık

Kimse Sana Doymur Dünya

Ağzımıza ne çaldın ki
Hiç kes sana doymur dünya
Ömrümüz sayılı gün ki
Kimse onu saymır dünya

KÖHNE GÜNLER

Uşahtık burnumuzu kolumuzla silerdik
Birde bakıp kahkahayla gülerdik

On nufusla bir tabağa dalardık

KURTULUŞ SAVAŞI
Masa başında bizi bölenler şaşı kaldı
Bize plan yapanların yarıda işi kaldı
Bize baş kaldıranın denizde leşi kaldı
Küllerinden doğupda tarihi yazan biziz
Karmaşık hesapları haliyle çözen biziz

MEN
Bu gece yine sen gonaxdın mene
Üreyhte gem vardı gözlerinde nem
Başını goymuştun dizim üstüne
Keşke bu yuxudan uyanmasam men

MENİ AĞLATMA HAYAT

Meni ağlatma hayat men payım ağlamışam
Taa mindörtyüz senedi garalar bağlamışam

Meni ağlatma hayat men tuturam yasımı

MEN SENİ SEVECEM

Aramızda karlı dağlar'da olsa
Gözlerim görmese elim çatmasa
Yinede umud var etmenem tasa
Men seni sevecem sen Meni sevme.

Mey kadehleri tek tek boşaldı
Ellimi altmışmı say meyhaneci
Hayatın neşesi mazide kaldı
Plakdan birşeyler çal meyhaneci

Artık son kadeh sabah olmuştu

NAFİLE İNSAN

Xeyirin yoxdu senin, özüne ne millete
Ne göyde uçan kuşa ne yerde gezen ite

Çörek su müfdedi sen beleşten yaşıyırsan