Oturuyorum,
Bir ağacın altında.
Islak yerler.
Umurumda mı diye düşünüyorum
Umurumda değil.
Sonra sen geliyorsun aklıma.
Boşuna eyledim kendimi heba,
Bir hiç uğruna mıydı, bunca cefa?
Senden önce gam nedir bilmez idim
Yaktın beni oldum koca bir mevta...
Düşerken yerlere yapraklar,
Sonbaharda...
Bir yığın yaprak kapladı
Bedenimi, sessizce...
Bir ışık aldı, bu sessiz yığını:
Islak, kahverengi gözlerin.
Sana söylemediğim söz, yazmadığım mektup kalmadı.
Gözüm gibi sakındım seni, kendimden eser kalmadı.
Yitip gitti gençliğim, füsunlu kollarının arasında
Hasretin dağladı yüreğimi, yaşamama imkan kalmadı.
Ama her şey bitti işte,
Son verdim aşk denen bu illete.
Yokluğunda anladım ben seni,
Beni onca yıl nasıl heba ettiğini...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!