İlk baharının son günlerini yaşarken 1982 senesi Balıkesir’den Trakya topraklarına göç etmiş, benden önce beş kişi olan EFE ailesinin altıncı ferdi olarak ve son evladı olarak dünyaya gelmişim. Anlattıklarına göre evde bayram havası yaşanmış, dünyalar tatlısı üç abladan sonra erkek çocuğu katılmasından dolayı aileye.
Unutamadığım onlarca güzel anısı olan çok güzel bir çocukluk geçirdim. İçine kapanık ve bir o kadar utangaç olarak girdiğim ergenlik yıllarımı biraz sıkıntılı atlattım. Bu yıllar bittiğinde şiir ve edebiyat sevgim ile sivilce lekeleri kalmıştı sadece geriye. Daha reşit dahi olmadan üniversite sıralarında buldum kendimi ve 11 yıl göğsümde taşıdığım “başarılı öğrenci” rozetini kaybettim o yıllarda. Üniversiteyi bitiremeyeceğimi anladığımda iş hayatının sularına bıraktım kendimi İstanbul’da.
Yirmi altı yılı geride bıraktığım şu günlerde yedi tane harika çocuk “dayı” diyor bana ve üç değerli insanın kayınçosuyum. Üç-beş kişinin de dostlar listesinde adım geçiyor.
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!