Recep Çetintaş Şiirleri - Şair Recep Çet ...

İbret nazarıyla ceddime bakıp
Kıtalar neslime yol olmalıdır
İslâm sancağını burçlara takıp
İklimlerde esen yel olmalıdır

Öyle bir nesil ki billûrdan parlak

Tohum ol toprakta, çatla ve yarıl
Kucak aç göklere kıyâma sarıl
Dönmezse meyveye çiçeğe darıl
Kahrından bıkmayan özler UTANSIN

Şafağına kement atıp âfâkın

Mevsimler soluyor artık sonbahar
Gönül bağ bozuyor bülbül sitemkâr
Ateşin cehennem bense günâhkâr
Dokundukça solan güllere döndüm

Aşkın teknesinde pişti toprağım

Çizgilerin nabzında, atışını sezerdim
Satır satır alnıma nakışını çizerdim
Siyâhına umuttan inci güher dizerek
Düşlerimi süslerdim rüyâlarda gezerek

Kimi gün mehtâbında, kimi gün karanlıkta

Çeke çeke bu sevdânın gamını
Yaslanıp soldurma gönül damını
Sök çıkar kalbinden zannı, gümanı
Yağmurdan yağıştan sor beni beni

Tepeden doruktan aşıp da burcu

Bir çınar misâli; dağda, bayırda
Tükettim özümü borda, çayırda
Düştüm bir tamuya yanarım hârda
Rüzgara karışan küller UTANSIN

Beslenirdim toprak ile damardan,

Kıvrım kıvrım, çile çile
Nakış nakış gergef ile
Çehreme işlense bile
‘ÜLKER’imin PEŞİNDEYİM

Ebed-müddet dehir gibi

Tüm karanlık çağları aydınlattı nurların!
Yer ile yeksan oldu sütunları Kisrâ’nın
Ateşi sönüverdi ateş perest küffârın
Sen gelince cihana ey Hazreti Muhammed

Yüzüstü yere düştü Kâbe’ye konan putlar

Kıyâmet mi kopuyor yâ Rab orta doğuda?
Bu kirli senaryoyu kimler döktü kâğıda?

Tasvir etmek imkânsız, sözcükler kifâyetsiz
Görülmemiş felâket, vahşet desem yetersiz

Düşlerimi anlattım duygusuz gecelere
Hislerimi boşaltıp şuursuz hecelere
Bir mıh gibi saplandı gecenin sessizliği
Parçalandı yüreğim solurken sensizliği
Dermanı sende gizli, bu onulmaz derdimin
Tek nesnesi sen oldun dualarda virdimin