Recep Altun Şiirleri - Şair Recep Altun

Türk-İslam Ülküsünün yılmaz neferi,
Nizam-ı Alem davasının Muhsin lideri,
Bir insanın ancak, bu kadar olur seveni,
Asla unutmayacağız, bu vefa abidesini.

Çağlayancerit’ten bindiler helikoptere

Gök gürültüsü doldu, bulanık gecelerime.
Yağmurlar şakradı, gönül pencereme.
Yalnızlık bir çare ki, kanayan yüreğimde;
Çilesini çekiyorum şimdi,
O zalimi sevsem de, sevmesem de.

Durakta otobüs bekler gibi,
Kar bekledik mevsiminden.
Sabrımızı sınıyor herhalde;
Kar yerine, bir tokat vurdu tersinden
Yüzümüz kızardı mı, acıdı mı?
Ne olduğunu bilmeden;

Bir kalem çizdi yüreğimi
İçin için kanıyor.
En kötüsü kim bilir;
Beni kim sanıyor?

Hep elimi uzattım,

Uğruna ne güller kırıldı bu topraklar üzerinde
Güneşlerin toprağa düştüğü güldür bu gül
Her bahar şehitler uyanır kırmızı renginde
Nice şehitlerin rengini verdiği güldür bu gül

Güneşim, yağmurum yok diye düşmez tasaya

Sonbahar tutar benim elimden
Sırlara doğru bir yolculuk başlar
Kurtulurum elem ve kederimden
Bu mevsimdedir en hüzünlü aşklar.

Ne güzel bir güz dokumasıdır

Ben kimseyi bunaltmadım
İnsanın beni bunalttığı kadar
Kimse benim kadar çekmemiştir
Benim insandan çektiğim kadar.

Hiçbir eli geri çevirmedim

Perdesiz pencerelere aşığım ben
Güneş de girsin, meraklı gözler de
Ne ateşte yanacak günahkar tenim
Ne de gizli saklı sırlarım var benim.

Perdeye ihtiyacı yok penceremin

Yaralar vardır, hayatta yaralar...
Sahte uykulara gece,
O yorgun izlere yüz olmuş;
Gönülleri yakıp, yıkan yaralar...

Merhemi kimin heybesinde, bilinmez.

Denizin evcilik oynayan karanlık sularında
Dolunay parçalanır küçük dalgalarında
Geceye ninni söyleyen sazların koynuna
Yorgun gönlüm usulca sokulmak istiyor.

Mehtabın ışığında yol alırken gönlüm