Bozkırın uzun yolunda
Bir ağaç görmek ister gözün
Yemyeşil
Bir kımıltı da yeter
Susturmaya asırlık isyanını
Gök gürledi
Titretti cılız çiçeğini bahçemin
Bu ne düzensiz devinim
Oysa ben
Gürlediğinde çiçeğin
İsterdim titremesini yerin göğün
Yaşamak üzerine çok şeyler söylenmiştir
Ölmek üzerine de
Ya suyu kesilmiş gibi arada kalmak’lar
Akarken bütün ırmaklar
İnsan yalnızlığı özler bazen
kuru rüzgar pervasız bir kırbaç gibi
vururken yüzümüze
umarsızlıktan başka bir şey değildir
damlayan içimize
soğuk o kadar ki bir damla düşüyor
gözümden yere
rüzgarların kayalarından savrulan
envai özlemlerle
akşam havuzlarında
bulamamışlığın hüznüyle
şaşkınlık içinde ve yanık ellerle
cam kırığı gözlerimden
Bitmez bu dünyanın işi kadınım
Yorma kendini öyle ölesiye
Bak yaktığın sigara sönmüş yine
Bardakta çayın soğumuş
Birbirimize daha çok zaman ayırmalıyız kadınım
Acımızın kıracında
Açmış olan çiçek
Senin için umut
Umut dolu gelecek
Ve öyle çabuk
Gelip geçmeyecek
Körpe bir fidan
Çiçek açtı
Geldi sanarak baharı
Fakat
Güneş kaybolup gittiğinde
Bulmuştu kendini çoktan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!