Reankarnasyon Şiiri - Ahmet Ağdere

Ben bir insan idim cezayirin göbek bağında
Rutin işlerimiz vardı bizim de sizin gibi
Erkenden işimize gider didinirdik tüm gün
Akşam olunca sevgilinin kollarına sürgün

İşçiydik işçi olmasına, ama alırdık hakkımızı
Bugünkü gibi para verirken kimse dudak bükmezdi
Veya düdüklemeye çalışmazdı kimse vatandaşı
Haşmetli devletimizin gölgesine istinaden

Günün birinde beyaz mavi kırmızı bayraklı kocaman
bir gemi yaklaştı limana koca göbekli insanlarla
Patronum Barci ve Bunsak'tan kantar kantar hububat
Alıp, yazdırıp veya kandırıp gittiler memleketlerine

Duyduğuma göre alıcının ardında varmış bir kraliyet
Öyle bir kraliyet ki beş milyon franka muhtaç keyfiyet
Bir kaç gün bekleyip dayanamadı patronlar ve gittiler
Namı değer Dayı, Hüseyin Paşaya bulunmaya şikayet

Vakur paşam onurlu paşam buyurdu onları huzura
Dinledikten sonra buldu onları haklı ve koyuldu işe
Limandaki gemileri vurdu hemen hakkaniyet zincirine
Ve ondan sonra koptu topraklarımın üstünde bir fırtına

Hakkın olduğu sınırlarımızı sardı haksız savaşçılar
Saldırdılar kuzeyden güneyden dört bir taraftan
Çelikten gövdemizle direnirken sıktılar beyinlerimize
Önce sevdiklerimizi sonra toprağımızı aldılar bizden

Toprağımızın üstünde o zamana dek yaşanmayan zulüm
Arttıkça arttı kendi ülkelerinden üstün insanlar getirince
Teker teker yıkıldı minareler kuruldu ruhban okulları
Bizlere verdiler kendi vatanında alt sınıftan bir paye

Ben bir insan idim cezayirin bağrında yaşayan
Önce Barci ve Bunsak ın buğday çuvallarını
Ardından efendilerin tepoyelerini taşıyan
Ama olamadım bir buçuk milyon kadar bahtiyar