Realistmişim Şiiri - Fikret Yıldırım

sözüme kezzap döküldü benim
sözcüklerim büzüştü artık
hiç kimse görmedi öldüğümü
realistmişim -oysa hakikât aşığıydım ben

yüreğimden ipincecik bir duman yükselir şimdi
külümü gerçek sanan ışığımı göremez benim
fırtına çıkar birazdan gecenin mahremine
savurur saçlarına evrensel ritüeliyle sonsuzluğun

gerçeklerle avunurlar hakikâti aramayanlar
aşkı gündüz sanırlar geceden korkanlar
her kalbin kapısı içeriden açılır
duvarları kapı diye çalarlar