rEaL aŞk Şiiri - Halis Babat

korkuyorum,
sana, seni seviyorum demeye
korkuyorum işte,
gözlerinin içine doyasıya bakmaya.
korkularımın bir sebebi var,
yersiz değil elbette.
bir mazisi, bir bilineni
bir de bilinenler ötesi var.
korkutuyor beni seni sevmek,
korkutuyor işte.

senden önce de
nice sevgilerim oldu:
uğruna öldüğüm.
nice sevgililerim vardı:
dizlerinde yok olduğum.
nedenini bilmediğim ayrılıklarla gittiler
olmadı hiçbir umduğum.
şimdi sadece unuttuğum isimleri var
şiirlerimin nefret mısralarında,
unutulmaya mahkum olmuşlar,
bırak da seni hep hatırlayayım.
bırak da seni unutmayayım.

Bırak aşkı hayallerde yaşayayım.
bırak koklamasın sevgim güllerini.
bırak da gözlerim uzak olsun gözlerine
uzak olsun ki seni hep seveyim.
bırak sevgili, bırak,
nihayetinde nefret olacak bir sevgiyi.
bana bırak.
bırak dokunmadan ellerim ellerini hissetsin.
bırak beni kendi halime, bırak.

Bilirim ki ellerin ellerimde olsa,
kayboluverir sevgi.
araya senleyken sensizlik girer,
uzaklaşırsın be sevgili.
sen sıkılırsın, ben üzerim
aşkımızı yitiririz, çekip gideriz
ve birbirimizden nefret ederiz
aşkın ateşinde biteriz be sevgili,
biteriz.

oysa ki aşk bu değil
aşk mesafelere inat,
yek vucud olmaktır.
kör karanlıklarda seveni aydınlatmaktır.
aşk kendi varlığında yok olup,
sevgilide var olabilmektir.
aşk budur sevgili,
aşk ölüyken dirilmektir

bırak da yokluğunda var olayım.
karanlığımda ışığınla aydınlanayım.
bırak sensizlikte seni adımlayayım.
bırak da zamanenin aşklarını inat,
gerçek aşkın tadına varayım
bırak sevgili,bırak beni kendi halime
bırak da kendimde seni yaşayayım