Razıysan Gel Şiiri - Faruk Teke

Dinliyorum, ölümün senfoni, orkestrasını.
Mezar taşları, yankı yapıyor ruhuma.
Sen dokundukça, gönlümün bam teline, Titriyor bedenim.
Ahenkli sözler bilmiyorum.
Hasret zndanir aşk kazıyorum.
Ne zaman dünyaya gelsem, seni arayıp duruyorum.

Razıysan gel yasla başını omzuma,
Bir dağ gibi hissedeyim kendimi, sayende.
Rüzgar savurmaz beni bilirsin.
Tozu dumana katar, fırtınamda koparırım seni kendimden.
Seni bana ve yine bana çarparım.
Acımazsızca gönlümün kafesine hapsederim seni.

Razıysan gel savunma yanlızlığı.
Benimle bir yastığı değil.
Bir ömrü paylaşacaksan gel.
Nefessiz kalışlarımda sen yetiş imdadıma...