Yokluk karanlığında yuvarlanan dünyam,
Varlık âlemine doğru, yelken açıyordu.
Nefes aldığım her an, aşkınla yansam,
Küllerimi ebediyete savursam diyordu.
Dünya misafirhanesinden kalkan bedenim,
Asr-ı saadete doğru yol alıyordu.
Ateşe pervane kelebek gibi yüreğim,
Hasretinle çırpınıyor, Efendim (sav) diyordu.
Karşımda bağrını açmış bana bakan kabrim,
Gel de gir göğsüme, yaslan diyordu.
Hiçliğe, yokluğa giden bir kuyu değilim,
Ebedi saadete uzanan, yolum diyordu.
Eskimiş yuvasından çıksın artık ruhum,
Sonsuz bir huzura adayım diyordu.
Yaradana sığındım, Efendimdir (sav) umudum,
Nur Âleminin kapısından, girebilsem diyordu.
İşte geldim kapına, aç kollarını makberim,
Kucakla bu bedeni, götür Hakka diyordu.
Cennete giden yolda açan güllerim,
Gözyaşlarımla sulayayım, razıyım diyordu.
26–02–2009
Ümmügülsüm HasyıldırımKayıt Tarihi : 29.9.2009 21:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Son Gidiş'e rıza göstermek durumundayız.Bu gerçek hiç değişmeeyecek çünkü.
Kutsal'dan beslene algılarla dolu dolu bir şiir.
İlgiyle okudum.
Kutluyorum.
Erdemle.
SEVGİLER,SELAMLAR SİZE.
Eskimiş yuvasından çıksın artık ruhum,
Sonsuz bir huzura adayım diyordu.
Yaradana sığındım, Efendimdir (sav) umudum,
Nur Âleminin kapısından, girebilsem diyordu.
İşte geldim kapına, aç kollarını makberim,
Kucakla bu bedeni, götür Hakka diyordu.
Cennete giden yolda açan güllerim,
Gözyaşlarımla sulayayım, razıyım diyordu
muhteşem bir şiir canım ALLAHIM ömrünü uzun etsin selamlar
TÜM YORUMLAR (8)