Razıydım Şiiri - İbrahim Sağır

Ruhumu didik didik etti hep bakışların,
Aldı baharlarımı o amansız kışların.
Birkaç damla gözyaşı çürüttü mendilimi,
İçtim devâdır diye sunduğun her zehiri.
Ağıtlarla besledim âşk denilen nehiri.
Bu öyle bir sevdâ ki içtiğim su tasında,
Ağlarken huzur buldum yinede hep yasında.
Razıyken tarafından gelecek her cefâya,
Issız dağ başlarında bıraktın beni yaya.
Şiveni her duyuşta ürperir tüm bedenim,
Acaba hiç yanında değerim yok mu benim.
Yasını tutuyorum bu bîçâre sevdânın,
Adını duymak bile kahrediyor vedânın.
Zaten ta baştan kesip kapadın yollarımı,
Irmak olup önüne serdim bütün varımı.
Lâkin şöyle bir ümit ışığı yakmıyorsun,
Aldın beni benden de bana bırakmıyorsun.
Nasıl dayanılır bu âşkın ızdırabına,
Şu esir bedenimi zincirledin bâbına.
İçimdeki yangını söndüremez denizler,
İnan ki kapanmaz bu açtığın derin izler.
Ruhumda bin bir türlü ihtimâl dolaşıyor,
Lâl olmuş mevsimlerim senden ıtır taşıyor.
Eğer âşkını sunup şâd etmezsen gönlümü,
Razıyım ellerinle toprağa ver ölümü.

16-07-2006