Karalamalar 11 - Razı Olmak

Aradığımız şey yaşanmış olanda değil yaşanacak olan zamandadır. Dün başka türlü mutluydu insan bugün başka türlü mutludur. Çünkü mutlu olmak kişinin kendi ellerinde hayat buluyor.

Ne çok şey istiyoruz değil mi? Oysaki hiç kimse istediklerinin tümüne sahip olamıyor. Hayat öyle bir devinim yaşatıyor ki insana, kazanırken bir yandan da kaybediyorsun.

İşte tam da bu yüzden maddi bir takım kazanımlar için kendimizi gereğinden fazla paralayıp, heba etmek beyhude bir çırpınış oluyor.

Öte yandan bu böyledir diye “Cenab-ı Hakk nasılsa herkesin rızkını veriyor” deyip boş vermek mi gerekir? Elbette ki hayır. İnsan, rızkı için çalışıp çabalamalı emek harcamalıdır.

Az ya da çok dememeli elde ettiğine de rıza göstermelidir. Çünkü verilene şükretmek kulun Rabbine karşı en birinci görevidir.

Öyle ki sahip olunanlar gün gelip elden çıkabilir. Bu durumda bile şükretmek kişinin en temel prensibi olmalı değil midir?

Bu anlayış kadercilik gibi görünüyorsa da aslında değildir. Kadere rıza göstermek başka, kadercilik başka şeydir. İşin bu yanı, bu kısa yazının konusu değildir.

Her şeyimizle teslimiyet... Kime? Yaratan'a… Bu kadar basit... Takdir-i İlahi'ye boyun eğmek, razı olmak, iman etmiş bir mümin için elzemdir.

Hayat kısacık bir zaman dilimidir. Kişiye düşen, verilmiş olan ömrü Rabbinin rızasına uygun bir şekilde yaşamaktır.

Bir soluk nefes almanın bile insanoğluna verilmiş ne büyük bir nimet olduğunun bilinciyle Cenab-ı Hakk'a yüzümüzü dönmeli ve bize ihsan etmiş olduğu sonsuz nimetlerden dolayı şükretmeli ve gereğini yerine getirmeliyiz.

Ve tabi zaman zaman bu yalan dünyanın hay huyunu, karmaşasını bir kenara bırakıp değmeyecek şeyler için neler feda edildiğinin bilinciyle hayatımızı sürdürmemenin şartlarını oluşturmalı ve şükretmeliyiz.

Çünkü şükretmek kulu rabbinin huzurunda yüceltiyor.

Bilinmelidir ki mutsuzluklarımızın temelinde verilmiş olunana rıza göstermemek vardır.

Mutlu olmak için kişinin Rabbinden başka hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Rabbine yüzünü dönen O’ndan başka hiç kimseden bir şey beklemeyen ve O’nun vermiş olduklarına şükreden insan mutlu insandır.

Bundan gayrısı ne yazık ki insan için beyhude bir uğraş oluyor./03,04.09