Raylar.. Şiiri - Pelin Kahraman

Raylar..
Bir yandan mutluluk verici,sevdiğini getirici raylar..
Gelir ya sevdiğin yağmurlu günde bile güneş açar.
Gökkuşağının ucunda sana saklı bir mutluluk var.
Ağzın kulaklarında,ayaklarını bile birbirine dolar.
Kalbin..daha bir hızlı ritim tutar onu beklerken.
Ve o tatlı telaşın sonunda birleşir o solmak istemeyen,gülen iki yüz..

Ona bakmak,koklamak,hissetmek bile yanında olduğunu,
Gülmek,ağlamak belkide hüzünlü bir tabloda,
Onunla beraber yediğin yemektir belkide hiç unutamadığın..
Ve zamandır durmasını istediğin..zamana isyan ettiğin..

Yoktur bu isyanların bir sonu..aynıdır..sonuç hep ayrılıktır..
Yarini getiren yolların geri almasıdır elinden..
Ve hiç bir şey yapamamandır seni delirten..
Ellerinden kayıp gitmesidir parmaklarının..
Gözlerinin kızarması belkide canını yakan..
Yada bakakalmak trenin arkasından..
Bomboş kalan ellerin..koca istasyonda sen..ve süzülen yaşlar sessizce..

Götürdü işte sana sevdiğini getiren o mel'un tren.
Bakakaldınmı arkasından o bomboş karanlık raylara.
Dizlerinin üstüne çöküp hıçkıra hıçkıra ağlamaktır içinden gelen..yapamazsın..
Seni bir günlük terk eden düğümcük bile gelir oturur boğazına..
İstersin yağmur yağsın..ellerini cebine atıp deniz kenarında hayallere dalasın..
Üzgünüm..sen hasret sancılarına saplanmış hassas bir kadınsın..