Rayına Küsen Tren Şiiri - Hasan Okursoy

RAYINA KÜSEN TREN

Bazen gün çığlıkla düşer
Dünü dişler yola serer
Kimi geçmişi eşer?
Birer birer

Ovada nehir
Bazen de susar
Kıvrım kıvrım akar
Sessizliğine şaşar

O yaşadıklarından
Anılar gelip çarpar
Yılların ardından
Uzaktan bakar

Her insan
Düşen acısına yanar
Denizi çalkalanır
İçi kanar

Sonunda çıkar tek tük
Her güne attığı çentik
Gitmez aklından
Kalmaz yitik
2
Kaç yılın kaldı bu ömürde
Yol dikenliymiş bilemedin
Yılarca acıda acı taşıdın
Yalnızlığında kaldın

Hala yol alırsın
Rayına küsen trende
Kırığını arar penceren
Bilinmez neyin kalır geride?

Yıllar geçti sormadan
Bazen umursamadan
Uzun kısa demeden
Kocadın kaldın işte

Kim olursa olsun
Kırık anı bırakmasın
Arada ayağı burkulsa da
Şaşmasın anılardan kopmasın

Hasan OKURSOY