Ravzada Sabah Şiiri - Nevzat Köksüz

Kibrit ateşine göre güneşin ateşi neyse
Bize göre öyle imana sahipti ashab-ı Suffe

Kadınsa kocasını, evladsa babasını dini için terkederdi
Ya gel müslüman ol ya da uzak dur benden derdi

Onlar Resülün aşkına herşeyi bırakıp geldiler
Onu kendi öz nefislerinden daha çok sevdiler

Ancak böyle bir sevgi unutturur elemi
Böyle aşk ile unutur kul başına geleni

Sanırım cennet mi peygamber mi dense hiç tereddüt etmezlerdi
Tüm sıkıntılarına rağmen gene onu seçerlerdi

Ya Rabbi onlar gibi ne aç, fakir ve çıplağız
Lâkin onlardan bin misli merhametine muhtacız

İşte bu ulvi duyguları önüme katıp
Rahleden yastık yapıp, kuru yerlerde yatıp

Bir Ramazan sabahı ravzada açtım gözümü
Bir ilahi nur sağnağında yıkayarak özümü

Coştu içim çarptı kalbim bu bir rüya olmalı dedim
Bu nimete şükretmeye aciz kaldım ben Rabbim

İlk olarak direkler arasından yeşil kubbeyi gördüm
Bir yanımda şeyh efendim, diğer yanda Resülüm

Sağım nur, solum nur, önüm, arkam her yanım nur
Her kula nasip olmaz böyle yüce bir onur

Değişirmiyim acaba bu mutlu anı bir ömürle
Bir sultan gelse bile tacın tahtın verse bile

Beş yıldızlı değil iki ay bir güneşli oteldeyiz
Soframıza iniyor iftarda sağnak halinde feyiz

23 Ramazan 1427