Ravza'da Eşik Olurum Şiiri - Adem Uysal

Kah, ırmak olurum vadilerde,
Kah pınar olurum, yol kenarında.
Bakarsın, tohum olup düşerim, bahçenizin toprağına,
Kimbilir, belki de asılır kalırım, bir gülün yaprağına.
Kah tebessüm olurum, bir bebeğin yanağında,
Kah polen olurum, bir arının ayağında.
Bakarsın, Ulubatlı Hasan olurum,
Surlara tırmanıp, sancağı dikmek için,
Kah, Seyit Çavuş olurum,
Çanakkalede destan yazmak için.
Bakarsın, Ebu Eyyub el Ensari olurum,
Şehit olmayı çok isteyen,
Ölürsem, beni bu surların dibine gömün diyen.
Kah, Akşemseddin olurum,
Fethin, manevi mimarı olmak için,
Kah, Ahmed-i Yesevi olurum,
Anadoluyu irşad etmek için.
Bazen Mevlana, bazen Yunus olurum,
Gönülleri fethetmek için.
Bazen de Üveys el Karani olurum,
Kızgın kumlarda, Peygamber aşkıyla yanıp kavrulmak için.
Bakarsın, Ravzada eşik olurum,
Ona her an yakın olmak için.