Ravza'da Bir Gül Şiiri - Fatma Hilal Kavak

El esas,elif lam mim ra demiş Malik’im.
Kudretiyle kâinatı yoktan var etmiş yüce halik’ im.
Dilimde zikrim, kırmızı bir gül, zihnimde fikrim.
Canımdan da öte Bircan resulü Refik’im.

İlk gün ’ki gibi gelir sana duyduğum heyecan bana.
Kâbe’me olsun hediye bu ten, bu canda sana
Görmedin mi? taştan yapılmış hübel, lat,menat,uzza
Onlar içindeyken mahzun kaldı Kâbe-i muazzama

İlahım diyen firavunlardan, nemrutlardan durma kaç
Zaten olmayan ruhu aç kendisi de himmete muhtaç
Taş, toprak, ya da ellerinizle yaptığınız gamalı haç
Bunlarda yok, zikirde saklı taç, ruhuna iyi gelecek ilaç

Terbiye çarşıda pazarda satılmaz edebin mektebi olmaz
O Ravza da açan bir gül sen gelmesen de solmaz
Nefis ve iblis olursa kılavuz kul Allahtan korkmaz
Kul kul olmazsa onu cehennem ateşleri de paklamaz

Her rüya gibi, bir gün bu ömründe sonu gelecek
Daha vakit varken var mı? Seherler de tövbe edecek
İki yol var gözünü yumacak sekiz kat cennetlerde açacak
Ya da zalimlerden olup yedi kat cehennemlere batacak

Adının yazılışına bile doya doya bakamadım bakamam
Allah yazsa Ravzana gelsem de karşına çıkamam
Utanır sıkılırım şefaat ya Resul Allah diyemem
Sen Ravzan da açan bir gülsün koklamaya kıyamam
Rüyada bile utanırım seni haktan dileyemem isteyemem