Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
KUZEY KIBRIS TÜRK CUMHURİYETİ BAŞBUĞU SAYIN RAUF DENKTAŞA SİZİNLE BERABER TAM DESTEK VERİYORUM
Kıbrıs
Kıbrıs türkü boynu bükük ahuzar
Günden güne dertlerine dert katar
Karıştıkça gözyaşına ağıtlar
Reva gören hainlere dost olmam
Rauf denktaş hür dünyada hak arar
Adım atsa kıskananlar suç sayar
Ellerinde kara kazan kulpu var
Kulp takana bilebile dost olmam
Bitsin artık masadaki oyunlar
Söz verilip tutulmayan yalanlar
Ayan beyan annan denen dolaplar
Türkten başka milletede dost olmam
Toprak derler sınır derler zorlarlar
Üstelikte askerimi horlarlar
Süngüsünü görür görmez zıplarlar
Çekirgeyi sevenlerle dost olmam
Yavru vatan etrafını rum sarar
Bilen bilir bilmeyende halt sanar
Dayak yiyip kuyrugunu dik tutar
Türke düşman olanlarla dost olmam
Yağcılığı meslek etmiş yazarlar
Rum lehine ahkam kesip yazanlar
Rumdan bile fazla kara çalanlar
Sözüm ona türk olanla dost olmam
Boşa değil iğneleyip çatmalar
Kolay kolay yetişmiyor başbuğlar
Gerçekleri haykırmayıp susanlar
Birgün bile ben sizinle dost olmam
Mehmet Tamer Altıparmak
şiirlerinizi zevkle okudum görüşmek umuduyla Allaha emanet olunuz tanrı türkü korusun
Kor kutuk baglanmak aci vermeli insanlara
du$unmek bedevadir,
ara$tirmak biraz pahali gelir onlara
gerçekler sumen alti,yalanlar me$hurdur baylara
neden israr eder kimileri halen,her turlu yolsuzluk onlarda.
laf edilir talancidan,talancidir, u$aklar sayilir mi insanlarda.?
...
...
Ben bildim bileli Denktaş Kıbrısın başındaydı. Hiç bir sorununu halledemedi. Daha çok çıkmaza soktu. Ecevit olmasaydı Rumlar orada taş üstünde taş, omuz üstünde baş bırakmayacaklardı. Hiç bir yatırımları yok. Sadece turizm ve kumarhaneler.. Para yetmedi mi? Ver Türkiye... Yaşlı genç büyük bir kısım işsiz. Topraklarının önemli bir bölümünü türk sendika başkanlarına ve önüne gelen kodamanlara peşkeş çekmiş. Türkiyede'ki üniversite rektörlerine baş örtüsü yasağı için büyük destek verdi. Kıbrıs sorunu çözümü için atılan adımlara köstek olmaya çalıştı. Ne yazık ki onun adamı şu anda Kıbrıs'ın başında... Çözüm için herhangi bir adım attıklarını gördünüz mü?
Rum ondan neden yaka silksin ki, Denktaş'ın bu politikası sayesinde onlar A.B 'deler, Kıbrıs mandalinasını bile Türkiye'den başka yere satamıyor.
Size muhalefet olsun diye yazdığımı düşünmüyorsunuzdur İnşallah. Türk'ün önderi sözünü duyunca birden zıpladım. Kusura bakmayın , böyle önderlik payesi bedava dağıtılsa bile tekini ona veremem.
Doğru bildiklerimi yazdım. Umarım bana kırılmadınız. Sizin şahsınızla alakası yok elbette. Saygılarımla...
rauf denktaşı bende çok takdir ederim.elinize sağlık gayet güzel birşiir olmuş
Güzel ve net bir anlatım. Umarım mesaj yerine ulaşır.
Recep Uslu
Rauf Denktaş.
İnatç, sabırlı bilgili...
Azimli, gayretli, sevimli...
Bir de manevi boyutu olaydı, Ne olaydı? Halkını yetiştirmiş olaydı. Bugün halk içinden çatlak sesler çıkmayaydı...
Tespitleriniz güzel...
Rauf Denktaş gibi bir idareci de bizlere lazım..
Bayram Bey, Denktaş için yazdıklarınıza katılıyorum. Şiirsel yazımınız da güzel. Kutlarım. Bir şey va ki, bizim hükümet yetkililerinin işine gelmiyor yaptıkları, söyledikleri.ABD ve AB' ninkine gelmediği için.Biliyorsunuz, bizimkilerde önce bunalr gelir! Yurt, ulus, Türk'lük, Atatürk'! çülük kötü şeyler! Kıbrısı bir peşkeş çekemediler.Gerçi AB üyesi oldu ama kim? Selamlarımla.
Kaleminize sağlık.
Yerinde kullanılan ifadeler, şiirinizde şekil almış.
Son yılların yetişdirdiği Türklük abidesi sayın Denkdaş için neler yazılsa az gelir yazan kalemine seven yüreğine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta