Rasûlallah (sav).. Şiiri - Adem Kaçar

Yâ Rasûlallah!

Sanki bir kor misâli şu yüreğime düştün;
Elest Meclisi'nden bil muştu dolu öpüştün..

Muhammed ismini ilk duyduğunda kulağım;
Bal kovanına döndü, andıkça bu dudağım..

Sende zirve bulmuştu ahlâkın her şûlesi;
Mecâza tutsak gönlün sendin o kakûlesi,

Mümkün mü ki ümmetin olmak şerefi özde?
Nefisten arınmak hiç kolay değilmiş közde..

Ümmetinim der isem hâlim ile tahkirdir;
Değilim diyenler de mâlesef ki münkirdir..

Günâh âbidesiyim, Hakk açar mı kucağı?
Nefsim Şeytân'ın olmuş zavallı oyuncağı..

Tarsusi diyorlar yâr, kul Adem'e dünyada;
Acep bilmem ne derler yarın birgün Ûlya'da...