Rastlantılar Şiiri - Seçkin Tok

İnsanoğluyum yaşamaya geldim elbet dünyaya
Rastlayacağım sayısız yeni yüze
Tanıyacağım hayatı, insanlığı
Öğreneceğim yaşamayı
Bir defa da biri çıkacak belki karşıma
Rastlayıvereceğim ruh alemimin hakanına
Sevgiyi öğrenecek sonra
Haykıracağım duygu yüklü kervanlarda
Bal mumundan heykeller süsleyecek günlerimi
Kendimi gelincik toplarken bulacağım bir gece
Bir rastlantı sürükleyecek beni sağır rüzgarlara
Korku ile bürünecek gözlerim, titreyerek sesim
Lanet edeceğim her köpürüşümle
Bir bataklık kokusu inecek üzerime
Dua ederken iniltim bende duyulacak
Mısralarım su içerken boğuluverecek
Yâr dediğim yadigâr olacak maziye
Rastlantılar süzülecek penceremden içeri
Yakamı bırakmak şu yana
Mamafih affetmeyecek gençliğimi, güzelliğimi
Merhamet dilettirecek kaderimden illa ki
Garipsenmiş bir yüz ifadesi sallanacak yüzlerden
Rastlantılar soğumalı gözyaşlarında
Rastlantılar sararmalı sonbaharda

Ruhun ihtiyardır rastlantıların emriyle
Kimliğin neyi yazarsa yazsın fark etmez
Alın yazında bir rastlantı bulunursa
Yer sallanacak, değişiverecek her bir şey o an
Ters düz olacak gidişatın
Bordo bir girdap sızacak ruhlardan içeri
Yudum yudum içeceksin zehir parçalarını
Ağzının tadı bozulmadan vazgeçmez rastlantılar

Rastlantılar bir bedevi tutkusu taşır içinde
Dünyayı döndürür durdurur rastlantılar
Kaçmak, saklanmak mümkün mü istemesen?
Korkmaya fırsat bulamazsın kimi zaman
Bir bakışma rastlantısında kıvılcımdır
Aşk şarabı der şair her gece yazar
İçini saran alevi söndürmeye bir anda
Yine ancak bir rastlantının gücü yeter

Rastlantılar hayatın birer parçası
Rastlantılar aşığın gönlüyle buluşması
Tesadüf der geçer adam, aldırmaz
Bırakır mı ömür tökezletmeden bir daha...