Rastlantı Şiiri - Hurşit Kandemir

Uzunca saçlarınla,
Bir müddet küskün bakışların.
Söyle,
Öfken bana mı,
Duyduğum aşka mı?
Bir kızılcık ağacının yemişleri kadar aldatıcı bakışların.
Bakışların.
Tan vaktinden hemen sonra
Ufkun turuncuya boyandığında
Ela rengi bakışların. Elaca gözlerin.
Oysa tek istediğim;
Avcunun sıcaklığında hissetmekti,
Bahar yapraklarında çiğ tanelerini.
Dökülen lüle saçlarını,
Kulağının ardına takmaktı.
Kulak ardı etmek, söylenen sözleri,
Duymazdan gelmekti "yapma" diyenleri.
Sakalıma değmeni bile istememiştim oysa ki
Aklıma değdiğin andan beri,
Medet umdum kağıttan, kalemden.
Sevmemeliydim belki de.
Sen öyle yaptın. Mutsuzsun.
Sevdim. Ben de mutsuzum.
Kabahat ben değilim o vakit.
Var bir iş bu sevmece oyununda.
Olur da rastlantı bu ya,
Ardı arkası kesilmezse,
Bir soba ateşinin sıcaklığında,
Cırcır böceği gürültüsü ve
İlkyaz esintisinde,
Tan vakti sonrası
Ufuktaki turuncu renk esintisinde
Sana aşkımı ilan edeceğim.
Bu kez yüz yüze.