Rastladım Ona Şiiri - İbrahim Bozkurt

Soğuk bir aralık gününde,
Karla karışık, yağmur yağıyordu.
Gümüşyaka sahilinde rastladım ona.
Bakıyordu uzaklara umutsuzca.
Ağzında bir türkü duyuluyordu,
Evet söz kendine aitti, makamda ona.
Bir söz eksik bir söz fazla ne fark eder.
Hava soğuk, rüzgar buz kesiyordu...
Üstünde bir tişört, altında sıska pantolon yırtık.
Ayağında fileli ayakkabı!
Denizin kenarında ufka doğru bakıyordu.
Birilerini bekliyor gibi bir hali vardı.
O gün orada öyle beklemişti!
Elinde beyaz zambaklar ülkesinde kitabıyla,
Hazin bir durum sergilerken.
Bu hayat yaşam biçimi olmuştu.
Bir ocak akşamında, evinin balkonunda kışın soğunu ve sertliğini yaşamıştı.
Dağınık dünyasına uzaktan bakmış.
İç dünyasına dönüp hüzünlenmişti!
Gözünde damlalar tıp tıp düşerken.
O yine ufka bakmış üzgün, üzgün.
Ufkun gizemine kapılmış,
Gördüklerine sevinmiş umutlanmış,
Umutlandıkça güven gelmiş.
Fark etmiş ne aradığını,
Elinde bir kadeh şarap, bir yanda rüzgar,
gramafondan müzik sesi dalgalanıyordu.
İstesede, istemesede o gün yaşama dair umutlanmıştı.
Her bitiş yeni hayatları getiriyordu,
Soğuktan üşüdüğünü, ateşin yaktığını öğrenmişti.
Yaşamında imkanı, imkansızı ve iyiyide, kötüyüde öğrenmişti.
Balkonunda seyri bırakmış, gelende yok gidende yok,
Hüzne teslim olmuş.
Kadere boyun eğmiş.
Birden doğup büyüdüğü yer gelmiş aklına.
Dönmeye karar vermiş.
Her şey orada imiş,
Hayat başladığı yerde devam eder ve orada bitermiş.
O yüzden Kararında ısrarcı olmuş.
Memleketin yolunu tutmuş.
Aradığını bulmuş gibi
Şimdiden mutlu olmuştu.
Hayata dair beklentileri,
Sanki bir, bir gerçekleşmişti.
Aradığını bulmuş.
Hüznü bitirmiş,
Mutlu olmuştu.