Raslantılar Şiiri - Gökhan Durgut

raslantıları şehir istasyonundan uğurladım bugün,
birbirimize bağlayan pamuk ipliğini kopardım nazikçe,
senin hesabını soran bu paçavraları yaktım,vakit dolmadan,
seni düşünmenin bedelini saçlarım ödüyor,günler eridikçe,
her gün kefen giyiyorlar bir bir..bembeyaz şakaklarım..
alışılıyor herşeye anladım,
zaman avuturken aynadaki yüzümü,unutuluyor giden,
düşünmek gerekiyor anımsamak için,
zaman gerekiyor düşünmek için..

penceremi tehtid ediyor bu sabah göğün gözyaşları,
sen dökülüyorsun odama,
manasız bir kadın tablosu gibi,
üzerinde nü çizgiler olmasa rağbet görmeyen basit bir tablo,
sanma ki tablo güzel diye irdeliyorlar gözlerini,
anlık bir çıplaklık sadece hevesleri..

başka ayak izleri gördüm içimde,
hiç bilmediğim..