Raslantı Şiiri - Fahrettin Selçik

R A S L A N T I

Kağıtçıda,bir akşam üstü,
Rastladım sarışı kız Nur’a,
Ne bileyim,ayaklarım sürttü,
Ermiştim birden huzura.

Oturmaktaydı yerde,şarapçı ali dayı,
Durakta bende görünce bu manzarayı,
Ali nin karşısında nurani bir yüz,
Sağ yanda delikanlı ve sarışın bir kız.

Yoktu aramızda tanışıklık,
Birden birbirimize ısınmıştık,
Açıldı konular edebiyat ve şiirden,
Gençlerin zoru ise geçim derdinden,

Kendilerini ve isimlerini bilmem,
Bahçe demirlerinin üzerine tünemişler,
Aralarında birbirlerine sözlenmişler,
Anne ve babalarından var problem.

Erkek olan umudunu yitirmiş,
Görüntüde,hayatından bezmiş,
Baktım,kendini alkole vermiş,
Sorunca derki,hayat kadermiş.

Eş, sarı kız, vizyonuyla hala canlı,
Hareketlerinde ölçülü ve tutarlı,
Sıkıntıdan,düşünmüşle eşyaları satmayı,
Kafadarlar birlikte bu diyarlardan kaçmayı,

Ettim biraz,gençlere nasihat,
Yanlış dedim,bu düşünceleri at,
Çalışın çabalayın,olur murat,
Sonunda düzelir bu hayat.

Fahrettin Selçik 3-6-2002 Bostanlı