Çavuş idi del Ali’nin oğlusu
Yaşıyordu köyde Rasim Özkoca
Her işten anlardı sanat çoğlusu
Taşıyordu köyde Rasim Özkoca
Sülalenin saygın temel taşıydı
Sakin huylu çatılmayan kaşıydı
Ambar köy değeri aza başıydı
Coşuyordu köyde Rasim Özkoca
Az çok demez di hiç karnı doyardı
Açık mavi gözler elma soyardı
Düzenliydi işi yola koyardı
Aşıyordu köyde Rasim Özkoca
Kendi kendisinden sanatı kapmış
Kerpiç kesip duvar örmüş ev yapmış
Hizmet bahçesinde geniş bir çapmış
Döşüyordu köyde Rasim Özkoca
İki oğlan iki kızı soyuydu
El oğlundan darbe yedi payıydı
Hacca gider'iken kalbi tayıydı
Koşuyordu köyde Rasim Özkoca
Eşine dostuna vedasın etti
Verilen sürenin vadesi bitti
Ben gibi gardaşa darıldı gitti
(Susuyordu köyde Rasim Özkoca)
Küsüyordu köyde Rasim Özkoca
Resul’la namaza durdu yan yana
Gönülden dokundu oldu kan kana
Düğünler de masa kurdu can cana
Esiyordu köyde Rasim Özkoca
................26.02.2021
Resul Civcik"Ozan Resuli"Ayrancı/Karaman
Kayıt Tarihi : 14.4.2024 01:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karaman Ayrancı nın Ambar köyünde,geçen yıl 2019 Eylül ayında Ahirete intikâl etmiş,uzak sayılmaz yakın sayılmaz akrabam olan, Köyümüz sakinlerinden Rahmetli Rasim Özkoca Emmimizi işledim. Yüce Rabbim gani gani Rahmet eylesin Mekanı Cennet olsun. Ölçüyü veren gidiyor her insan birgün öte aleme göçüp gidecek
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!