ayrılamıyorsan;
ayrılmış gibi
seviyorsan;
sevmemiş gibi yapacaksın...
ve gitmeyi de öğreneceksin,
ardına bakmadan.
masumiyeti yitirdin çünkü.
konuşacak çok şeyin olsa da,
buna bir dakikan bile yok...
zamanı tükettin sen
ne yüzün ilk günkü yüz
ne de sesin...
aslını da kaybettin sen.
dağıttığın yerlerden kendini
şimdi git de topla,
toplayabilirsen...
Kayıt Tarihi : 1.11.2003 23:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!