Rasat Hanemden - II Şiiri - Hasan Karahisar

Arabası demir iskeletli iki tekerlek,
Etrafını sarmalamış çuval dikerek,
Fayton gibi götürüyor arasına girerek,
Arabasını durduruyor; ayak direyerek.

Asfalt kenarında bir konteynır önünde;
Elinde ucu çivili asası, eldiven diğerinde.
Belli ki rızkını bunlarla arıyor çöplerde.
Lâkin makûs talihi gibi kapkara elleri de.

Her an birisi kızacakmış gibi ürkek,
Çalışıyor gecenin soluğunu hissederek,
Karanlığı tercih etmiş belli ki bilerek,
Kâğıt ve plastik topluyor eğilerek.

Bana sevimli geliyor bilmiyorum neden?
Bu delikanlı ekmeğini bulsa da çöpten;
Çarşı Pazar dolaşıp alış veriş edenden.
Utanma sen ne olur, utansın muhtaç eden!

İstanbul, 26.07.2006