En kıytırık sabahların karanlığında
Karamsarca yazıp bi' şey, kan ağladım bak,
Omzumda yalnızlığın günahlarıyla
Çıktım bu cehennemin sabahlarından.
Kafam azcık karışık bak, çekmecem de ilaç dolu,
Son gördüğüm oyuncağım bir gecemde silah olur,
Tanıyanlar diyor ki hep, 'o hasta, bırak onu',
Asar kafayı boş tavana kalmayınca çıkar yolu.
Elbet biri çıkar oğlum, çıkıp da: 'yapma' der,
En gerici bizleriz hep, hasmımız da hep modern,
Bu huysuzluk huyuma kuyumda kuruntu rol model,
Düşünceler tekdüze, bilakis hayat çok güzel -
Paran varsa ceplerinde, yanında kadınlarla,
Bugün tutuk şah damarım, akar kanımdan yarınlar da,
Bu kafam hep hovarda, sarılma, canım var da
En gereksiz o şuanda, anlat, darılmam, kırılmam da.
Konuşup da anlatırsan, dinlerim öğüt versen,
Kalbim bıktı atmaktan, izin ver bi' ölüm gelse,
Bi' ahu gülüm, görsen, veyahut dünüm dönse,
Ne olurdu yıldız olsam, milyarlık, sönüp, çöksem.
Yansımam kamçılanan, çirkinim aynalara,
Değişir bu monotonluk, irkilip aynılara,
Meftunum anla işte, içkili sanrılara,
Varlığı verip sonra, hiçliği aldı zaman.
Kayıt Tarihi : 5.4.2025 15:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!