Ranzalar.. Şiiri - Metin Ataolur

Ranzalar yurtlarda çeker işkence..
Niceleri..uyuyordu üstünde..

Aydınlık olsun diye kenarında mum yaktım..
Ranzalar işitmedi üzerinde ağladım..

Sabırlı olgun adam..misalidir ranzalar..
Taş basıyor bağrına tevekkülle ranzalar..

Bir sır gibi saklıyor..anlatılan herşeyi..
Neresinde gizliyor..maziyi,geceleri..

Çok aradım..koynunda hiç birşey bulamadım..
Sırdaş olayım dedim..sırrını alamadım..

Ranzalar dar odanın çilekeş hizmetkarı..
Yurt denilen yerlerin acılı ihtiyarı..

Nice evlatları var gidenler hiç dönmemiş..
Arayan soranı yok..mektup dahi gelmemiş..

Üzülmeyin ranzalar derdinizi öğrendim..
Acınıza inanın kendimi ortak ettim..

Böyledir dünya işte gidenler hep unutur..
Ranzalar,hatıralar mazide unutulur..

Sizden bize hediye arkadaşlıklar oldu..
Sayenizde odamız..sekiz kişiyle doldu..

Kalabalık oda da hep sizi görüyorum..
Huzur içinde kalın kırılmayın diyorum..

Bitmeyen gecelerde tek dostum..siz oldunuz..
Dermansız dertlerime..sizler şifa buldunuz..

Buğün var yarın yoğuz..ne de olsa dünyada..
Dua edin..ne olur..bu günahkar adama..

Bu günahkar vücudun yükünü siz çektiniz..
Bir kez olsun kızıpta..onu incitmediniz..

Ranzalar..boynu bükük kalmanızı istemem..
Hatıralardan sizi..korkuyorum,silemem..

Saygı duyarım size..maziyi her anışta..
Geçmişi,sevgilimi..dostlarımı..andıkça..

Ranzalar sizler sağlam ve güçlü olursanız..
Bu milletle ebedi..kalplerde yaşarsınız..