Ranzadan mevziye... Şiiri - Yusuf Mansız

Ranzası buz gibi, nezih medresemin...
Duvarlarından damlar hikmeti nemin...
Kağıt kalem dökülür zemine fikirlerin...
Hastası oldum girizgahına mersiyenin...

Mesheder, soğuk suyla çelik bedenin...
Her damlası ab’ın buzdandır abdestin...
Çiğdem çiçeği gibi döker, bedenin kirin...
Zirvesinde ki soğuğun sandım, everestin...

Yine damlıyor mu ne çatının akan suyu...
Her damlasında beynime atmış bir pusu...
Aktarıyor kurşunlar sanki parçalıyor rus'u...
Cenk menk ne yazar, mevzide helbestim...

Battaniyem ısıtmaz buzda kalan miğferi...
Hissetmez oldum artık tırnaklar ile elleri...
Dağda mevzi yaptık, vermedi kimse deri...
Çatışma yok ki , nerdeler ben derbestim...

Nidaların sesi çok mu derinden gelir ...
Habercisi kısa zamanda ikaz mı verir...
Dolandım kaskatı ses mevziden gelir...
Şühedanın sesi bu! dokunmayın serbestim...

19/11/2018 Yusuf mansız