Yeni uyanmıştım
ve ikinci kattan atladı biri
.. tavana!
ampulün kordonuna
tutunarak …
Patlayınca ampül
ve o vakit, söndü ışıklar!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bir şizofrenin penceresinden yaşama fırlatılmış bir bakış. Yüzeysel gibi görünen ama derinden çarpan.
:)
:))...
alemsin ...
önce hiç anlayamadım doğrusu...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta