Randevumuz Gül Zamanı Şiiri - Erol Dündar

Gülüşünle çocuk
Yüreğinle cesur bir şiir
Gözleri barikatta açılmış bir şehir olacaksın

Elvedalar çığ gibi izlerken birbirini
Veda etmeyi bile kitabına sığdırmayacaksın
Vedaları değil,
Barikatlarda randevulaşmayı seveceksin

İşgal edilmiş kelimeleri sevmeyecek
Sömürülmüş cümleler kurmayacaksın
Barikatın tahtasına taşına imgeler kazıyacak
Sapanına taş süreceksin
Teslim alınamamış cümleler haykıracaksın

Mayıs`ın damarında gül
Kanında şiirler kaynarken
Bir el sallamadan
Bir göz bile kırpmadan
Bırakıp gidebileceksin ardında gül zamanları
Mayıs rüzgarına kokunu asacaksın

Bir romanın en güzel yerinde
Bir ömre sığdırılamayacak cesaretinle ortaya çıkacaksın
Türkünün en neşeli
Şiirin en haylaz yerinde
Yeniden buluşacaksın ardında bıraktıklarınla
II
Her şair
Bir sığmazdır heval.
Bir şair
Bir mezara sığabilir belki
Ama bir ölüme sığmaz,
Sığmaz bir ülkeye

Sen baharları ardında bırakıp giderken
İpsala`yı, Gümülcine`yi aşındıranlara
Tumturaklı laflarla, ödül törenlerinde boy gösterenlere
Ben şimdi nasıl şair diyeyim

Bir şair
Bir şiire sığmaz heval
Randevumuz gül zamanı
Hadi bekletmeyelim baharı.