Rana'ya Dair 2 Şiiri - Kaan Güngör

Senin yanına gelmek için attığım her adımda
Kalbim, dünyaya yetişmeye çalışan bir tren gibi hızlanıyor.
Yanında olduğum her an,
İçim seninle olmanın mutluluğuyla dolup taşıyor.

Bir bakışın, varlığın kendisi bana;
Her dokunuş bir düşüncenin yankısı,
Her susuş bir bilincin sohbeti.
Bir gülümsemen değer bütün günüme.

Ellerimi tuttuğunda “ben” oluyor, büyüyorum.
Ah, nasıl atıyor kalbim… duyabilsen.
Kalbinin atışından yorulurmuş bazen insan,
Bunu da bana sen öğrettin.

Belki zorluklar yaşarız,
Bazen güler, bazen sadece susarız.
Ama sana olan sevgimi azaltabilecek bir şey yok bu dünyada;
Her zaman tut ellerimi.

Artık eve gitme vakti geldiğinde,
Yanımda olsan bile özlerim; gideceğini bilerek.
Bir süper gücüm olsa,
Zamanı durdurmak isterdim, kaybolmak için o güzel gözlerinde.

Seninle her zaman huzur doluyum.
Huzur dedim ya, onu da senin sevgine borçluyum.
Sana hitaben bu yazdıklarım bile az gelir biliyorum;
Yinede seni çok ama çok seviyorum.