Rana ile Ayna Şiiri - Nihal Çınar

Rana hep sevdi ayna
seneler önce küçük bir kız tanıştırmıştı ona ayna,
Gözleri sevgi ile bakan
Şaşkın dı küçük kız ne düşünüp,ne hissediyorsa anlıyordu ayna.

Sevincine ortak,heyecanı na ortak,sanki içinden geçeni anlıyordu o anda.
Küçük kız saçlarını kestirdi yeni moda, ayna dedi 'harika,istersen birde bu yana tara'beraber karar kıldılar hangi renk kurdela
Üzüntülü zamanlarında küçük kız koşuyordu aynaya
Anlatıyordu derdini ağlıyorlardı beraber dakikalarca
Ayna 'hadi güçlü olmalısın,yenilmemelisin hayata'diyordu,ona güç kuvvet veriyor,yeniden yolluyordu yaşama
Ne günler geçirdiler,birçok şey paylaştılar beraber.

Genç kız olmuştu artık Rana,ama büyümek istemiyordu,çünkü geçen zamanla sevgi ile bakan gözlerinde hüsrün görüyordu çoğunlukta,
Ayna ikna edemiyordu sevilmeye,beğenilmeye değer olduğuna.
Neden,niçin bilinmez bu günler ikisininde kalbini de sertleştirmiş ti biraz
Acımasız eleştiriler yapar olmuştular,uzak durur olmuştu rana aynaya.
Hahhh umurundaydı sanki parlak camın,hele karşısına geçip,gülüp eğlendiği ondilber varken.
Sanki unutmuştular,kaçar gibiydiler birbirinden.
mecbur kaldıklarında ise sanki kırk yıllık düşmün
gel zaman git zaman Rana olmuştu 36 yaşında bir bayan
hatırladığın da o acı günü'sanki delirmiştim ben'kolaşy mı? hayatı idi elinden kayan.
Etrafında onu anlayacak birini aradı,ama nereden bulacak onu ayna gibi dinleyen,kimseye duymamıştı aynaya duyduğu kadar güven
zaten olmazdı onun gibi sır saklayan.
Ama o gün geçtiğinde karşısına aynanın,çılgın gibiydi acıdan,kederden,pişmanlıktan.
Birinden almalıydı hıncını hemen.
'ne bakıyorsun dedacıyarak' dedi aynaya gururdan
susuyordu eski dost.akıl cesaret veren.
Kinle kaptığı parfüm şişesini parlak cama indiriverdi birden.
Heryan sırça doldu pırlanta gibi parlayan.
Ve anladıki Rana eski dost onca sert duruşuna rağmen onun kadar KIRILGAN.