Sevmek diyorum beyefendi, sevmek.
Size yabancı gelecek elbet bu iki hece.
Sevmek demek işte;
Gözlerinize bakarken eriyip bitmek,
Kalbimin çarpışıdan kendi sesimi duyamamak,
Sizin nefesinizi sayarken nefes almayı unutuvermek.
Aman efendim! Nefes almayı yaşamak sanıyorlar.
Oysa yaşamak çimlere uzanıp gökyüzünü izlemek bazen,
Yağmurun altında sırılsıklam ıslanmak,
Sevdiklerinle geceler boyu kahkahalarla gülmek
Ya da ağlamak mesela;
Hıçkıra hıçkıra saatlerce ağlamak.
Sanırdım ki kalbimin bi köşesindesin.
Sırtımı dayayacağım, omzunda ağlayacağım sevgilimsin.
Vakit ilkbaharı geçmiş Petunya.
Nasıl ödeyeceksin harcadığın yılları?
Karaladığım sayfaları, yanağıma düşen damlaları.
Nefes olmak için nefesinden vazgeçen!
Yalnızca düştüğü yeri mi yakar gerçekten,
Yoksa haber var mı ateşin düştüğü yerden?
Üniformasını ailesinden çok gören!
Can benim değilken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!