Gözlerim karanlığa alışabiliyorken
Aklımın sensizliğe asla alışmaması
Düpedüz haksızlık
Ha sensizlik
Ha karanlık
Şiirlerimin vücut bulmuş halisin
Ellerinden kollarından saçılıyor dizelerim
Bir açıyorsun ağzını, konuşuyorsun
Kelimelerden yüzünü göremez oluyorum
Mimiklerinden hecelerim fışkırıyor
Kalbinin tozuyla bağırıp çağırıyorsun
O meşhur sonsuzluk hissi
Sırf bu yüzden kavuşamıyoruz ikimiz
Halbuki ölüp gitme ihtimalini
Hatırladıkça diz dizeyiz
Bir “merhaba” desen
Hemen güneşim olurdun
Sana dönerdi yüzüm
Heyecanlı ayçiçeği tarlalarım.
Hadi biz ölüyoruz da
Toprak oluyoruz da
Onca sevgi nereye gidiyor
Ne yana baksam tomarla gönül sızısı
Ahrette bu kadar yer yoktur
Bu kadar aşk illa bir yerde toplanıyor olmalı
Aşkın her türüne sevdalıyım ben
Yazmasına, çizmesine, okumasına
Şiirine, şarkısına, edebiyatına
Ağzına, burnuna, kaşlarına.
Kar yağmış saçlarına...
Birden iyi hissetmekle
Birden kötü hissetmek arasına
Hiç tane neden sığıyorken
Kaç tane sen sığıyordu bilsen...
Ne kadar da kibardın,
Sesini sevdiğim yaz akşamında
Çizgiler gözlerinin altında
Yıllarınla hoş geldin diyordun,
İşte bu başsız yaşıma.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!