Rana Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

RANA
Ellerim bir berrak nehir
Gözlerim yarınlara duru umutlar bahşetmekte
Rana,
Yarını bilir misin?
En ihtilalci
Harflerden meydana gelir.

En çok yarınları severim ben
Hiçbir şeyin olmayacağını hayal etmiş olsam da
Kör bir umudum var
Hep yarına

Bir genç düşün
Âşık bir genç
Sevdiğine kavuşmak için
En çok beklediği andır yarın
Sırf sevdiğine sarılmak için
Bir gün daha yaşanılmaz olan
Bu çarpık dünyada
Yaşamayı göze alabilen
Bir genç!

Rana,
Hastane önlerinde
Otogarlarda
Bir gün daha’nın en çok
Âşık olduğu sözcüktür
Yarın!

Bizimde öyle değil mi?
Hani hep şey derdim
Yarın ola hayrola!
Harbi Rana,
Hayır, olur mu yarın olunca
Hem yarın
Bugünden belli değil midir?
Sonra dönüp bana
Sus derdin, ellerinle dudaklarımı kapatır
Sana tutsak olan kulaklarıma

Umut yarına gebedir.
Derdin.
Söylenirdin.

Rana,
Bütün sır nerde gizlidir bilir misin?
Bugün olmazsa yarın
Yarın da olmazsa
Diğer bir yarında gizlidir.
Hep bir yarın gizledim avuçlarıma
O gelmeyen
Gelmek bilmeyen
Yarınlar
.

Rana,
Boş ver her şeyi
Sarıl kollarıma
Sensiz bugün yoksa
Olmasın yarında…

Rana,
Sen nesin?
Kimsin, bilinmezsin?
Yarın diye
Zihnime isyanlar çıkartan
O direnişçi ses’sin.