Ramiz Kat Şiirleri - Şair Ramiz Kat

Ağladı bulutlar, topraklar güldü,
Çatlamış dudaklar ıslandı yağmur!
Seninle soludu cümle mahlûklar,
Kurt, kuş, ağaç,insan sana minnettâr.
Yağ yağmur,yıka beni, ta canevimden!

İnsan eden insanı
Tek ekmekle aş değil,
İnsan olmak dilersen
Olma “ Esfeli sâfilîn. ”

İnsan olan insana

Dünya,
Üryan geldik sana,
Sen de giydik elbise.
Karnımız tok,
Sırtımız pek,
Ukbâya yok

Arafat’ta
Gülendamlar
Komşu oldu Adem’e,
Kurban oldu İbrahim’e,
Hacer’e,
İsmail’e!

Alem
Alemden
İçre,
Alem
Alemden
Öte

“Nur’dan örtü” sana hiç tahammül yok mu
Allah’tan emir bilip âmâden yok mu

Dün kızımın kadınımın başına tâcdın
Şimdi seni başlarda tâç bilen yok mu

Dile dermandır Efendim,
Sen’i anmak dile,
Şifâdır cana cemâlin,
rüyâda bile
Cennet kokularıyla bizi
sar sürmele

Yarın gül yüzlü gönüller dolduracak cihanı,
Şaşacaksın, bülbüller vâveylâdan usanmış!
Gönüller sultanıyla yol bulacak insanlık,
Kâinat boyanacak “ Nur üstüne nur” larla.

Rahman’a Rahim’e yakarışta bir yarış,

Siyah saçlarına beyaz kurdela,
Ne kadar da yakışır karaşın kızım.
Yanağında benin sanki misklerden,
Kokusu sevdama karışır kızım.

Akif’im, gönlüm “ocak! ”
Şiirim, “al”dan “ sancak,”
Yıldızlar yüzer aya,
Yurdumdan bayrak bayrak!

Kutlu duan mübarek,