Ramedanı Şerîf 18 Şiiri - Mehmet İslami

RAMEDANI ŞERİF ON SEKİZ

On sekiz bin âlemleri nurundan
Halk eylediğinin kendi nurundan
Cilvesinin tecellisi Karun’dan
Ram oldu dünya malı sevdasına

Yâ Rabb! Senin kulun sana inanan
Senin için her düşmana dayanan
İhsan et de şu uykudan uyanan
Koymasın dünyada bir haftasına

PİREYİ, TÖREYİ, KAREYİ BIRAK

Sen kendin destansın kendini oku
Ferhat’ı, şirini, Keremi bırak
Eğer alıyorsan ÂŞK’ından koku
Suni parfümeri, kremi bırak

Her gün kaç Kays ile kaç Leyla doğar
Muhasebe tutsan, Taaa arşa ağar
Üstümüze Rabbin cilvesi yağar
İki yol vazetmiş, neremi bırak?

Evet sevda basit ya âşk, öylemi?
Keremin Aslı’ çün yanmak eylemi!
Mevlâ’yaydı Kaysın Leyla söylemi
Tart ölçte daramı, firemi bırak

Kapların altında olursa delik
Heba olur, boşa gider gündelik
Bütün kazancımız iki metelik
Kurada, yazımı, turamı, bırak

Kâ’beye sevdamız; ulaşmak yâr’a
O yeşil taş, acep neden kapkara?
Hirâ’yı sor Arafa! çıkanlara
Aceba oramı, buramı bırak?

Menfaati muhabbete bağlayan
İstisnadır meme veren, eğleyen
Taş altında ALLAH diye çağlayan
Bilâl’leri düşün, töremi, bırak?

Meydana sahip ol münkir dalmasın
Süpürüp temizle, kiri kalmasın
Din öğren ki; mürtetliğe salmasın
Üçgen mi, karemi, küremi, bırak

İSLÂMİ diyor ki: seherde kaldım
Kışı terhis ettim, baharda kaldım
Leyl-i nûr eyleyen neharda kaldım
Kenemi, faremi, piremi bırak!