Ramedanı Şerif 10 Şiiri - Mehmet İslami

RAMEDANI ŞERİF ON

On’u gören kanatsızca uçmağa
Azmedince iblis başlar kaçmağa
Ab-ı kevser havzasından içmeğe
Koşar doldurduğu kafa tasına

ŞAHIMA ARZUHAL

Arzuhalim budur ilâhi Senden
Zamanım geldiyse çağır geleyim
Şu fena alemin usandı benden
Tagut yüzün dilim, dilim dileyim

Niyet ettim, masiyeti görmeden,
HAKK yolunda seyredeyim durmadan
Ağaç olsun, gönül olsun kırmadan
Arasatta huzuruna geleyim

Şu iki yüzlü dünyanın çarkına
Ayağım takıldı, vardım farkına
Attı beni tagutların sirkine
Çok istedim, bir kez olsun güleyim

“Senin hayır sandığında şer vardır
Şer zannettiğinse külli hayırdır”
Havf ve recâ, ılmi ledünni sırdır
Rabbım! bildirmezsen, ben ne bileyim!

Yapıştım: sarsmayan hablullahına
Nazarım: seherlerle sabahına
İblisler anlatsınlar külâhıma!
Duyamam, ben hakikâte köleyim

Tövbe kapısından içeri girdim
Akıla muhâl çok hakikât gördüm
Eski Mehemmedi bükerek dürdüm
Masiyeti, künyesinden sileyim

Öz canım cefayı rahmet biliyor
Evlâdı bıçağı çekip gelir
Sinkef ederekten keserim diyor
Kal diyorsan seve seve kalayım

Okutmadın Rabbım! bana kilise
Özledim Habibin kokan gül ise
Ölüm benim için hoş makûl ise
İSLÂMİ’ne izin ver de öleyim