Ramazanlar'da Garib! Şiiri - Veysel Narman

Sen garib, ben garib, ramazanlar'da garib,
Seherler'de gözyaşlarım'da garib,

Her vuslat'ta heyecan duyuyorken sana,
Artık vuslat'larda, geçen zamanım'da garib.

Nice bin yıl geçse'de sevgim ölmez bunu bil,
Geçen bin yıllar'da saklı cananım'da garib.

Aşkın çemberin'de dönen ateş böcekleri gibi,
Yanarak karanlığa ışık tutanlar'da garib.

Bir sebeb arar'ken canana varmak için,
Yol bir, can bir'ken can cananlarda'da garib.

Bir dehir geçmiş'ken ,lutfu ihsanıyla cananın,
Yıldızlar dahi ışık tutmaz,cana lütuflar'da garib.

Hak yolun yolcuları revan olurken yare doğru,
İhlas'tan bi haber'ler yolcular'da garib.

Yalnız ramazan'mı san'dın tek hakka gidilen yol,
Sen garib can garib,yol'da ramazanlar'da garib.

Bu dil veysel'e yük olmaz doğru'ya doğru der'se,
Kıyamet'ler kopsa bile doğruluk can'da garib.