Doyamadık Ramazana Şiiri - Nurettin Sevim

Ramazan geldi gidiyor.
Kıymetli günler bitiyor.
Bizlere veda ediyor.
Doyamadık Ramazana.

Camiler cemaat doldu.
Nimetlerimiz çok boldu.
Nefisler terbiye oldu.
Doyamadık Ramazana.

İftarı, gece sahuru.
Oruçla yendik gururu.
Ruhumuz buldu huzuru.
Doyamadık Ramazana.

“Oruç tuttuk sıhhat bulduk.”
Ne zorlandık ne yorulduk.
Temizlendik ve durulduk.
Doyamadık Ramazana.

Sen geldin ruhumuz coştu.
Nasibi olan kavuştu.
Şimdi elimizden uçtu.
Doyamadık Ramazana.

Gidiyorsun on bir aya.
Bekleriz gün saya saya.
İnanmayan kalır yaya.
Doyamadık Ramazana.

Kıymetini bilemedik.
Gözyaşını silemedik.
Ona gitme diyemedik.
Doyamadık Ramazana.

Doyamadan gitti aha.
Bitiyor yarın sabaha.
Kavuşur muyuz bir daha?
Doyamadık Ramazana.

“Oruçluya iki bayram.
İftar ettiğimiz zaman,
Cemali gördüğümüz an.”
Doyulur mu? Hiç o ana.
Doyamadık Ramazana.