Ramazan MANİLERİ 2 Şiiri - Ahmet Terzioğlu

Yolcusu uzun yolun,
Hasreti çoktur onun,
Sevabı kat kat olur,
Gurbette oruçlunun.

Hava buluttu bu gün,
Mevzu sükûttu bu gün,
Ağız iftar etse de,
Diller oruçtu bu gün.

İnşallah gelir o gün,
Bayram edilir o gün,
Çöller cennete döner,
Güller derilir o gün.

Dünya handır biz yolcu,
İmtihan pek yorucu,
Tutana güç kuvvet ver,
Rabb'im sıla orucu.

Mâniye miktar olmaz,
Çok mâni zarar olmaz,
Gel sen de katıl bize,
Mânisiz iftar olmaz.

Fırında sütlaç ister,
Olmadı güllaç ister,
Misafirin hakkıdır,
Ayrılırken baç* ister.

Ahmet kemter kulunu,
Sen bilirsin halini,
Ramazanın aşkına,
Sâlim eyle yolunu.

Ne idi neye döndü,
İnleyen ney'e döndü,
Vatanım yarı açık,
Tımarhâneye döndü.

Yer gösterme habise,
Cübiter delik kese,
Samanyolu da ne ki
Doymaz âlemi yese.

Âşam bi olsa gâri,
Gânımız doysa gâri,
Anam da şu sofraya,
Höşmerim goysa gâri.

Yüzümüz tanış bizim,
Yolumuz iniş bizim,
İftara bekliyoruz,
Soframız geniş bizim.

Acından özü erir,
Ha bire gözü seğrir,
Efeyi kızdırmayın,
Orucu bozuverir.

Ramazân geldi geçti,
Semâvî haldi geçti
Zahmet, keder ne varsa
Sevâbı kaldı geçti.