Ramazan Kocapinar Şiirleri - Şair Ramaza ...

Aslında sabahın şafağıyla alınan her nefes
Yeni bir umutla başlamaktı oysa ilk heves
Bir hışımda kalfa çırağın anahtarı kapması
Alel acele kapıyla kepengin hızlıca açılması
Sessizce beklenecekti esnafın siftah yapması
Yüzleri güldürecek bugün Allah razı olsun duası

Iki ayrı irade bulunur bilinen beşerde
Biri hayra çıkar öbür yolun ucu şerde
Hedefi belirler ahir-ül alem mahşerde
Gönül dergâhında yoğrularak pişerde

Herşeyim Zor Benim!

Koklana gül koklana
Gülü saldım toprağa
Umut olsada yarına
Ürün almam zor benim!

Ş i i R
1
Ufacıktın, küçücüktün, hemde pek afacan,
Yetişince otuz – kırkında oldun pek yaman,
Malı, mülkü durmadan, sendin, üst üste yığan,
Hiç doymazdın,küpler boşalmadan, dolardı bir an,

Bir gönülün iç dünyasından kopup gelen
Ardından damla damla yamur misali düşen
Sonrasında kalemle kâgıda bir bir dökülen
Manâ diyerına, manevi aleme gönderilenler...!

Kelebek!
ŞiiR

Gece gündüz durmasak, birden onca yol gitsek,
Karınca misaliyken oysa, kendimizi de fil bilsek,
Kupkuru bir çalıyız, yemyeşil dallara dönüşsek,

Sen sordunda, ben anlatmam dedimmi sana,
Bana iç çektireni, o körolası kahıreli gurbeti,
Bu bendeki sonsuz, bitmeyen tükenmez dava,
Teşhisi konmamış hastalık, sanki verem illeti...

Yer...Yer...Kimi zaman...Bazen,
Bir meyveye benzetilmektedir aşklar,
Ağacında, dalında hoştur her biri,
iç açar, serinletir, ferahlatırlar,
Yıllar yılı, hep onlara özendi,
O olanca tüm sevdalar,

KÖMÜRÜN TÜRKÜSÜ

Karadır o rengin, hepten kap kara
Senden kazanılır, kuruşla para
Nimet oldun gence, tor ihtiyara
Gör isin çalınmış, nice bahtlara...

Elbet birgün, şu alemden gidersen,
Gün olurda, ecel gelip göçersen,
Ölüm urbası kefeni giyersen,
Ağlama ne olur, sakın ağlama...!

Zamanla biçare, düşkün kalırsan,