Soğuk bir Nisan akşamında
Döküyorum satırlara efkarımı..
Her kelimesinde çaresizliğim
Alışamadım bu yalnızlığa
Biriktiriyorum göz yaşlarımı
Her damlada hayallerim
Veda ediyorum bu gece tüm geçmişime
Eski aşklarıma,sevgilerime..
Derin yaralar açan hüzünlerime.
Mutluluklar mı? ? Hiç mutlu olamadımki! !
Garip değil mi? İnsanın veda edebileceği mutluluğun olmaması..
Yeni başlangıç vakti..Sil baştan başlama vakti..
Yine pencere kenarındayım
Tan zamanı gelmiş
Güneş o karanlıktan yüzünü gösteriyordu
Yeni umutlar dağıtırcasına
Aklımda hayaller
Kalbimde acılar
Bir gün sessiz sessiz gidersem eğer
Unutma gidişim sonsuzadır
Senden uzaklara,sana olan hayalim kadar uzaklara
Ellerini uzat hayalime dokun
Canıma veda ederken ellerini uzat ruhuma dokun
İlk aşkım değildin ilk can verenimdin
Kime sitem edeceksin ki..aldatıp giden sevgiliye mi,sırtından vuran dostuna mı, yoksa bunları yaşamaya esir eden kaderine mi? ? ..hayallerin mi tükendi,umutların gece karanlığında sabaha karşı sessiz sessiz veda mı etti? kime haykıracaksın çaresizliğini ha? ..bitkin mi düştün hayat mücadelesinde,yalnızmısın hayalini anlatırken yok mu bi dinleyenin? .hani bi içimi döksem rahatlarım dersin ya açma dudaklarını sakın duvardan başka birşey bulamazsın karşında..karanlıktan aydınlığa ulaşmak istersin demi? .uzatma boşuna elini ışığa boşa gider iyice dibe batarsın..ve son olarak soru sorup durma kendine hiçbirine cevap alamazsın..ha iki soruya cevap alırsın:adını ne koydunuz? ahmet,mehmet farketmez bi cevap verirler illa ama son soruya çoğu içten cevap veremezki,merhumu nasıl bilirsiniz? Ezbere klasik bi cevap gelir:iyi bilirdik! ! ah bide ben bilseydim iyi olduğumu..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!