Ramazan-ı Şerif Şiiri - Yüksel Güney

Ramazan-ı Şerif
Vuslatın aşkıyla beden tutuşur,
Ramazan-ı Şerif geldiği zaman.
Seven sevdiğiyle o gün buluşur,
Gündüzler iftara erdiği zaman...

Gün biterken keyfin kâhyası çıkar,
Çifte minarenin mahyâsı çıkar,
Müminin zirveye hayâsı çıkar,
Ezan ye emrini verdiği zaman...

Dualar kıraatlar arş’a yükselir,
Kebâir günahlar durmaz eksilir.
Teravih kılınır, nefis tiksinir,
Tekbirler İblis’i gerdiği zaman...

Mukabelelerde KU’RAN sepeti,
Açılınca damlar dilin şerbeti,
Hafızlar her sabah alır nöbeti,
Kuşlukta mescide girdiği zaman...

Ayların sultanı tahta oturur,
Sonra on bir ayı yakar kavurur,
Her gece sahurda davullar vurur,
Sofralar bezini serdiği zaman...

Beden dinlenirken ruh kâmil olur,
Kalp ilâhi aşkı oruçta bulur,
Kadir gecesinde dua kaydolur,
Kullar kıymetini bildiği zaman...

Otuz gün açlıkla, gözle, bedenle,
Tutulan oruçlar makbuldür sende,
Ramazandır gider, vakti gelende,
Bayram namazını gördüğü zaman...