Dursun artık göz yaşları
Atmayın polise taşları
Ayırmayın gövdeden başları
BEYLER KIRMAYIN KARDAŞLARI
Bu insanların suçu ne
Şimdi birlik zamanı,
Şimdi dirlik zamanı,
Dersiniz ki -nasıl olacak birlik-dirlik...
İŞTE;
Bunları kalbimden söylerim, vatan içinde vatanı özlerim,
Biz, racon bilmeyiz,
Rica biliriz.
Ricamız kabul olmazsa,
Dayılanmayız, başımızı da öne eğmeyiz.
Vardır bir hikmet deriz…
Neye ağlayıp neye yanayım
Boşa geçen günlerime mi
Geçip giden gençliğime mi
Yoksa yâri sevdiğim güne mi
Dinleriz biz dersleri, her şeye rağmen...
Alırız biz beşleri, herkese rağmen...
Severiz vatanı düşmana rağmen...
Sayarız hocayı kıskanca rağmen...
Sen benim;
Okuyamadığım şiirim,
Yazamadığım eleştirim,
Koklayamadığım karanfilimsin.
Sen benim;
Sen bir ömre değil, bir dakikaya değmezsin
Sen gerçek aşkı değil, oyunları seversin
Sen huzuru değil, kavgaları istersin
Sen değil benimle, gölgemle bile gezemezsin
Geceleri uykularım kaçıyor,
Aklıma yine o geliyor,
Gideceği gün yaklaştıkça,
İçimi sıkıntı basıyor...
Hiç aklıma gelmezdi,
Kendini bilmezler vatanımı karalar
Söyledikleri beni derinden yaralar
Neden ağlıyor hâlâ analar
Beyler bu vatan size neyledi...
Artık çok oluyorsunuz
Ben bunları yazarken, sen yine uyuyordun,
Sana gitme dediğim her yere gidiyordun,
Yapmanı istediğim her şeyi yapıyordun,
Sonra da özür dileyip (güya) gönlümü alıyordun…
Ben artık ihanete uğramaktan bıktım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!